Το ζήτημα έχει διχάσει τη Γαλλία, όπου το 2013 νομιμοποιήθηκε ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, εξαιτίας κυρίως της αντίθεσης των πιο συντηρητικών στοιχείων της κοινωνίας, όπου η καθολική εκκλησία εξακολουθεί να ασκεί επιρροή.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν τάσσεται υπέρ της επέκτασης του δικαιώματος στην ιατρικά υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε όλους, όμως ζήτησε τη γνωμοδότηση της Επιτροπής ενόψει της υιοθέτησης σχετικής νομοθεσίας.
Στη Γαλλία η ιατρικά υποβοηθούμενη αναπαραγωγή περιορίζεται για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας σε ζευγάρια ετερόφυλων. Η Επιτροπή είχε αποφανθεί ήδη το 2017 υπέρ της επέκτασής της και επανέλαβε τη θέση της, εκτιμώντας ότι το να μην μπορεί κάποιος να αποκτήσει παιδί αποτελεί «μια οδύνη» που «πρέπει να ληφθεί υπόψη», ακόμη κι αν οι αιτίες δεν είναι βιολογικές.
Η γαλλική κυβέρνηση πρόκειται να υποβάλει στα τέλη του χρόνου ένα σχετικό νομοσχέδιο το οποίο θα συζητηθεί στο κοινοβούλιο στις αρχές του 2019.
Όσον αφορά αυτά που ισχύουν σε άλλες χώρες αξίζει να αναφερθεί η Αγγλία όπου από το 2008, το Αγγλικό Κοινοβούλιο θέσπισε νόμο που δεν δεσμεύει ανύπαντρες μητέρες και ομοφυλόφιλα ζευγάρια στην ύπαρξη πατέρα για την ανατροφή του παιδιού, γεγονός που οδήγησε στην αύξηση της ζήτησης των υπηρεσιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Σε αντίθεση έρχεται η Ιταλία που το έχει απαγορεύσει με νόμο από το 2004, ενώ περιορίζει και ανύπαντρα ζευγάρια με μια σειρά εξοντωτικών εξετάσεων προκειμένου να αποδειχτούν «μη γόνιμα», ενώ απαγορεύτηκε και η κατάψυξη εμβρύων, δωρεά γαμετών και η «παρένθετη μητέρα».
Στην Αμερική, το ζευγάρι ανάλογα με την πολιτεία που βρίσκεται, χρειάζεται να περάσει από την δαιδαλώδη γραφειοκρατία των ασφαλιστικών εταιρειών, με διάφορους και πολλές φορές δεσμευτικούς όρους, όπως στην Καλιφόρνια όπου ο νόμος δεν υποχρεώνει τις ασφαλιστικές εταιρείες να δικαιολογούν υπηρεσίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ στο Κονέκτικατ γυναίκες άνω των 40 ετών δεν καλύπτονται ασφαλιστικά.
Επίσης, η Καναδική νομοθεσία δεν επιτρέπει τη χρήση ωαρίων και σπερματοζωαρίων καθώς και την «παρένθετη μητέρα».