Κυριότερες εστίες ενδομητρίωσης εντοπίζονται στις ωοθήκες, στο πίσω μέρος της μήτρας και στους συνδέσμους που την κρατούν στη θέση της, στα εσωτερικά τοιχώματα της κοιλιάς, στο έντερο και στη κύστη.
Βασικό σύμπτωμα και για το οποίο παραπονιούνται οι περισσότερες γυναίκες που νοσούν είναι οι έντονοι πόνοι πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και γυναίκες που ενώ πάσχουν από ενδομητρίωση και μάλιστα σε πολλές περιοχές του σώματός τους, δεν πονούν.
Αυτά είναι τα βασικά συμπτώματα της ενδομητρίωσης
Τα βασικά συμπτώματα της ενδομητρίωσης τα οποία θα πρέπει να προβληματίσουν μια γυναίκα είναι:
- Έντονοι πόνοι περιόδου που προοδευτικά με τα χρόνια εντείνονται
- Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη
- Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή
- Γαστρεντερικές ενοχλήσεις
- Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία
- Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες
- Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους
- Υπογονιμότητα που δεν αποδίδεται σε άλλα προφανή αίτια
Οι γυναίκες θα πρέπει να γνωρίζουν πως η ενδομητρίωση συνήθως διαγιγνώσκετε τυχαία και σε πολλές περιπτώσεις γυναικών παραμένει χωρίς καμία διάγνωση, επομένως και θεραπεία. Και αυτό γιατί ακόμη και αν πάσχει κάποια από ενδομητρίωση θα συνεχίσει να έχει περίοδο κάθε μήνα, ίσως ο πόνος να αποδίδεται σε άλλα πιθανά νοσήματα ή μπορεί και να μην πονά, όπως προαναφέραμε.
Η δημιουργία της ενδομητρίωσης
Μπορεί να μην είναι κακοήθης πάθηση όμως η ασθένεια θα πρέπει, όταν διαπιστώνεται, να αντιμετωπίζεται γιατί δημιουργεί ποικίλα προβλήματα. Η δημιουργία της ενδομητρίωσης ξεκινά όταν κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του.
Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί, το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση.
Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη, ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γι αυτόν τον ιστό και το αίμα το οποίο τελικά λιμνάζει σε άλλους ιστούς δημιουργώντας φλεγμονές και πόνους. Αυτός ο ιστός όταν μεγαλώνει είναι δυνατό να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα.
Διάγνωση και θεραπεία της ενδομητρίωσης
Η πιο αξιόπιστη εξέταση είναι η μαγνητική τομογραφία για τον εντοπισμό των φλεγμονών που δημιουργεί η ενδομητρίωση. Ακολούθως θα μπορούσε και ένας απλός υπέρηχος να δείξει τις εστίες που δημιουργεί η νόσος. Όμως, οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν πως τη μόνη οριστική απάντηση τη δίνει η λαπαροσκόπηση καθώς ο χειρουργός έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης των ιστών ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να απορροφήσει μέρος του αίματος που λιμνάζει σε διάφορες κοιλότητες. Πάντως η χειρουργική αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης αφορά τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, όπως οι συχνοί έντονοι πόνοι αλλά και η υπογονιμότητα.
Άλλες ενδεικνυόμενες θεραπείες
Οι άλλες από του στόματος θεραπείες αφορούν στη λήψη παυσίπονων- ανάλογα με τη βαρύτητα- συνταγογραφούνται ισχυρές ή όχι φαρμακευτικές ουσίες. Χορηγούνται και ορμονικές θεραπείες που δίνονται κυρίως σε γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση αλλά δεν πονούν. Τα αντισυλληπτικά, η χορήγηση προγεστερόνης και οι γοναδοτροπίνες είναι μερικά από τα ορμονικά φάρμακα που ίσως σας προτείνει ο γιατρός σας αν πάσχετε από ενδομητρίωση.