Μέσα από μία εκ βαθέων συνέντευξη αφηγήθηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά της να αποκτήσει το δικό της παιδί καθώς και την εμμονή που ανέπτυξε με τις εξωσωματικές. «Ήμουν 22 ετών όταν κατάλαβα ότι ήταν δύσκολο να μείνω έγκυος. Έκανα εξωσωματική κάθε τρεις μήνες. Δεν θυμάμαι πόσες έχω κάνει συνολικά. Είναι ένας φαύλος κύκλος, πιστεύεις ότι θα πετύχει, πιστεύεις στον εαυτό σου, στον γιατρό σου, κι όταν δε συμβαίνει, είναι μια ματαίωση. Λες στον εαυτό σου ότι δεν πειράζει και συνεχίζεις και κάνεις εξωσωματικές μέχρι να αποκτήσεις παιδί. Είχα εμμονή να κάνω παιδί και έκανα συνέχεια εξωσωματικές. Έπεφτα σε βαθιά θλίψη όταν η απάντηση ήταν αρνητική. Έκλεινα τα παντζούρια του σπιτιού μου και βυθιζόμουν στο σκοτάδι της ψυχής μου. Όσο σφίγγει το χρονικό περιθώριο, τόσο χάνουμε το μέτρο των εξωσωματικών».
Στη συνέχεια της συνέντευξής της αναφέρθηκε στο υψηλό κόστος της εξωσωματικής καθώς και τις θυσίες που έκανε για να μπορέσει να ολοκληρώσει τους κύκλους αυτής. «Η εξωσωματική για τα δεδομένα της Ελλάδας είναι μια πολύ ακριβή διαδικασία. Θα έπρεπε ο ΕΟΠΥΥ να γράφει τα φάρμακα, κάτι που δεν γίνεται. Αν πας να τα αγοράσεις από κάποιο φαρμακείο, θέλεις τουλάχιστον χίλια ευρώ. Το κόστος ήταν πάρα πολύ μεγάλο και για το λόγο αυτό πούλησα δυο διαμερίσματα για να τα καταφέρω. Καμία γυναίκα που μπαίνει στη διαδικασία της εξωσωματικής δεν σταματά να ελπίζει. Ένιωθα ότι έφταιγα εγώ που δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. Το 2014, όταν γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου και είδε πόσο επίπονη διαδικασία ήταν η εξωσωματική, μου πρότεινε να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Εκεί πραγματικά απελευθερώθηκα. Η τελευταία μου προσπάθεια εξωσωματικής ήταν πέρυσι τον Μάιο και μετά από μια ακόμη ματαίωση με παίρνουν τηλέφωνο από το ίδρυμα γιατί είχα κάνει την αίτηση για υιοθεσία και με κάλεσαν να πάω. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή».
Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να γίνουμε γονείς και να νιώσουμε πλήρεις
Η Κατερίνα Μάρκου επισκεπτόταν συχνά ιδρύματα προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να αποκτήσει το δικό της παιδί. Στο πρόσωπο ενός μικρού εγκαταλελειμμένου αγοριού βρήκε την ευτυχία που αναζητούσε. «Μετάνιωσα για τις τόσες εξωσωματικές, έπρεπε να ξεκινήσω τη διαδικασία της υιοθεσίας από τα 25 μου. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να γίνουμε γονείς και να νιώσουμε πλήρεις. Το πρώτο Σαββατοκύριακο που φιλοξένησα το παιδί, είχα την ελπίδα ότι θα γίνει δικό μου. Κοιτάζω το σήμερα και πραγματικά έχω να δώσω πολλά πράγματα σε αυτό το παιδί».
«Μητέρα δεν είναι μόνο η γυναίκα που γεννάει αλλά και αυτή που αγαπάει, αγκαλιάζει και μεγαλώνει ένα παιδί». Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό μήνυμα της Κατερίνας Μάρκου, που φανερώνει ότι η κάθε γυναίκα δεν πρέπει να τα παρατά καθώς έχει την δυνατότητα να βρει την ευτυχία που αναζητά στο πρόσωπο ενός παιδιού, το οποίο μπορεί να μην έχει γεννήσει η ίδια.